|
Post by Stacey Grimes on Jan 29, 2008 15:38:26 GMT -5
Ze glimlachte. Toen Luke Hurricane in galop over liet gaan, was het enige wat ze hoefde te doen, de teugels iets te laten vieren. Gelijk gallopeerde de hengst met Hurricane mee, al was het tegen beter weten in voor Stacey. Wanneer Luke's paard in zou willen halen wist ze dat Battle weg zou sprinten, zo'n maf was hij iniedergeval wel. Daarom besloot ze voor de zekerheid niet alle vrijheid te geven, maar gedeeltelijk.
|
|
|
Post by Admin on Jan 29, 2008 15:42:09 GMT -5
Hurricane liep goed vandaag, iets wat hij meestal wel deed, maar soms had hij gewoon even een slechte dag en kon Luke bijna niks meer met de Andalusiër wat hij erg vervelend vond. Hij zag dat Battlecry zonder enige moeite overging in galop maar hij kon ook zien dat ze hem niet volledig onder controle had. Battlecry lag hem wel, het zag er als een goed paard uit met veel potentie. Hij vroeg zich direct af hoe Stacey met hem trainde. De volbloed hengst trok hem wel aan.
|
|
|
Post by Stacey Grimes on Jan 29, 2008 15:48:23 GMT -5
Vanuit haar ooghoeken keek ze naar Hurricane. Luke scheen geen enkele moeite met de andalusiër te hebben. De twee schenen erg goed op elkaar ingesteld te zijn, anders dan bij haar en Battle aangezien ze allebei even koppig waren. Nadenkend richtte ze haar blik weer op Battle, die zorgde voor een fijn aantal bokken toen ze weer voor zich uit keek. Battle scheen genoeg te hebben van de inhoudenheid van Stacey. ''Zin in een wedstrijdje?'' Vragend keek ze naar Luke.
|
|
|
Post by Admin on Jan 29, 2008 15:52:21 GMT -5
Even keek Luke bedenkelijk, maar toen hij het uitgestrekte pad voor hem zag verscheen er een grijns rond zijn lippen "Wie het eerst bij het meer aankomt" zei hij nog voordat hij zijn benen aanspande. "Let's go, boy!" fluisterde hij tegen Hurricane, die meteen zijn passen versnelde en overging in een snelle rengalop. Hij wist dat het meer niet zo heel ver weg lag, maar was er bijna positief van dat Battlecry zou winnen. Het was een volbloed en Hurricane was niet bepaald geschikt om te racen. Toch vond Luke het af en toe wel leuk om Hurricane zijn grenzen te verkennen.
|
|
|
Post by Stacey Grimes on Jan 29, 2008 16:00:55 GMT -5
Ze was blij dat Luke instemde, nu kon ze Battle eindelijk laten gaan. Nadat Hurricane vertrokken was, hield ze Battle zo lang mogelijk in, waarna ze op een gegeven moment naar voren leunde in het zadel. Gelijk stoof Battle achter Hurricane aan, blij dat hij eindelijk mocht rennen zonder dat Stacey hem tegen hield. Na korte tijd gallopeerde ze weer langs Luke en Hurricane. Battle brieste waarna hij hard verder rende. In de verte zag ze al een meer liggen, wat aangaf dat ze er in dit tempo zo zouden zijn.
|
|
|
Post by Admin on Jan 29, 2008 16:03:38 GMT -5
Met Battle die langs hen stoof, werd Hurricane alleen maar meer opgewonden en Luke voelde hem aan de teugels trekken. Hij leunde verder voorover in het zadel en gaf Hurricane nog wat meer teugel. Ze gingen in een redelijk constant tempo en hij merkte dat Battle niet eens zover van hun af was. Hij voelde de frisse wind in zijn gezicht en moedigde Hurricane aan om nog sneller te gaan. Hij zag het meer al voor zich uit en het kwam steeds dichter bij.
|
|
|
Post by Stacey Grimes on Jan 29, 2008 16:10:35 GMT -5
Battle scheen alleen maar te versnellen, waardoor het meer wel erg dichtbij kwam. Met moeite leunde ze achterover, maar dat baatte niet. Als een psycho rende Battle door, tot bij het begin van het meer. Daar remde hij als een gek, waardoor ze half naast hem kwam te hangen. Geiriteerd probeerde ze zich terug in het zadel te trekken, wat niet scheen te lukken. Zo blijven hangen kon ook niet. Als hij weg zou springen, zou ze alsnog vallen. Maar hij scheen er de lol van in te zien door zo blijven te staan en de nodige energie uit zijn eigenaresse te trekken.
|
|
|
Post by Admin on Jan 29, 2008 16:15:22 GMT -5
Hurricane begon langzamer te gaan toen het paard merkte dat ze dichter bij het meer kwamen. Luke ging diep in het zadel zitten en speelde kalm met de teugels. Ontspannen ging de hengst over in galop en vervolgens een opgewonden drafje. Geschrokken zag Luke hoe Battlecry te laat stopte waardoor Stacey er bijna afwerd gegooit en nu half ernaast te hangen. Snel sprong Luke van Hurricane, die verbaasd bleef staan, en rende op Stacey af. Hij sloeg zijn armen om haar heen en hielp haar los te komen. Terwijl hij haar op de grond hielp, pakte hij nog snel de teugels van Battlecry.
|
|
|
Post by Stacey Grimes on Jan 29, 2008 16:21:04 GMT -5
Net toen ze dacht dat ze zou gaan vallen, werd ze geholpen door Luke. Het was officieel; ze schaamde zich kapot. Als ze nou niet waren gaan racen, was dit niet gebeurt. ''Bedankt, voor het helpen.'' zei ze waarna ze een diepe zucht slaakte. Battle keek alleen verwonderd naar haar baas, en daarna enigzinds chagerijnig naar Luke. Toch deed hij niks, wat haar nog het meest verwonderde. Dat moest er nog bijkomen. Dat zou ze nog meer voor schut staan.
|
|
|
Post by Admin on Jan 29, 2008 16:24:45 GMT -5
Hij haalde zijn arm van Stacey toen ze weer stabiel met twee voeten op de grond stond en stapte dichter naar Battlecry toe die hem chagarijnig aankeek. "Geen probleem hoor. Ik ben je prins op het witte paard" grinnikte hij plagend waarop hij een blik wierp op de lichtgrijze Hurricane die hen onder het grazen in de gaten hield. "Misschien is het voortaan verstandiger om het wedstrijdje over te slaan," merkte Luke met een knipoog op. Battlecry probeerde Luke te bijten maar voordat deze de kans kreeg, gaf Luke hem een bestraffende tik op zijn neus. Hij handigde teugels over aan Stacey "Hier" glimlachte hij.
|
|
|
Post by Stacey Grimes on Jan 29, 2008 16:42:22 GMT -5
Ze moest lachen om de opmerking van Luke. ''Als je er niet was geweest, was ik op de grond gedondert, dus nogmaals bedankt.'' Ze glimlachte waarna ze zijn blik op Hurricane volgde. Ze wist al precies hoe Battle gereageerd zou hebben wanneer ze er zonder Luke was afgevallen; dan had deze zich weer ongelooflijk trots en machtig gevoeld, en was hij blijven staan alsof het leek dat hij haar uitlachte. Maar dat was gelukkig niet het geval. ''Je hebt je zin niet gekregen.'' mompelde ze tegen de hengst, waarna ze opmerkte wat Luke tegen haar zij over het racen. ''Ik denk dat dat ook beter is ja. Ik had het kunnen weten, maar het was tegen beter weten in. Mijn handen begonnen pijn te doen van het getrek van de hengst.'' Niet dat ze nu geen pijn meer deden; ze moesten onderhand knalrood zijn. Toen Battle probeerde te bijten en Luke zich verweerde, was ze maar al te blij dat hij gelijk daarna de teugels aan haar overgaf. Hij was nu niet echt een paard dat zoiets van een wildvreemde tollereerde. ''Bedankt,'' zei ze glimlachend, na even na denken. ''Zullen we een eindje verderop gaan zitten?'' Vragend keek ze hem aan.
|
|
|
Post by Admin on Jan 29, 2008 16:47:40 GMT -5
Hij keek naar Stacey die er een beetje beschaamd bijstond. Toen ze voorstelde om een eindje verderop te gaan zitten, knikte hij met een glimlach "Is goed, ik zal even mijn eigen paardje halen" zei hij nog en draaide zich om naar Hurricane. De hengst keek hem nonchalant aan en nadat Luke de teugels te pakken had, klopte hij hem belonend op zijn hals. Hij was blij dat Hurricane het weglopen had afgeleert. Hij was vroeger ook wel eens in zulke situaties beland alleen hij had toen niet iemand gehad die hem hielp. Rustig liep hij weer terug naar Stacey "Het gaat verder toch wel?" vroeg hij nog een keer bezorgt.
|
|
|
Post by Stacey Grimes on Jan 29, 2008 16:54:35 GMT -5
Toen Luke weg was naar zijn eigen paard, keek ze woest naar Battle. ''Flik me dat niet meer waar andere bij zijn.'' bromde ze. Normaal wist ze dit soort parades nog wel goed uit te zitten, maar door het bijzijn van Hurricane was het anders gelopen dan ze uiteindelijk had gepland. Hoofdschuddend draaide ze Battle om en liep richting de plaats die ze had aangewezen. Toen Luke bij haar was en vroeg of het ging, knikte ze. De pijn in haar handen was prima te negeren, dus daar zou ze verder geen zorg meer aan dragen.
|
|
|
Post by Admin on Jan 30, 2008 15:38:55 GMT -5
Hij glimlachte toen ze knikte, "Je liet me wel even schrikken hoor!" meende hij grijnzend waarbij hij opzij naar Stacey keek. Hurricane volgde hem geduldig terwijl ze langzaam richting een plekje liepen waar het geschikt was om te zitten. Het gras was er minder hoog en het was vrij dicht bij het meer. Er hing een rustige sfeer rond het water en Luke zag niemand anders in de omstrekte. Het was een rustige plaats om naar toe te komen, één van de redenen waarom hij deze plek meestal koos om buitenritten te doen.
|
|
|
Post by Stacey Grimes on Jan 30, 2008 15:57:08 GMT -5
''Haha, sorry daarvoor dan. Dat was niet mijn bedoeling, hoewel langs Battlecry bungelen ook niet echt de bedoeling was.'' Glimlachend keek ze over het meer heen. De rust die er hing was wel fijn, vooral als je na wilde denken. Terwijl ze naar Battle keek, liet ze zich in het gras zakken. ''Kom je hier vaker?'' vragend keek ze Luke aan. Ze was wel benieuwd. Ze kwam eigenlijk nooit bij het meer.
|
|