Here I Am [Open]

[Lindsay]

In plaats van een normale dressuurles voor Lindsay, had ze de opdracht gekregen om zélf wat oefeningen te doen in de buitenbak met één van de manegepaarden.
Een beetje onzeker had ze de friese merrie: Adora uit haar stal gehaalt en had deze inmiddels al zorgvuldig opgezadeld.
Ondanks dat Lindsay pas een paar weken op de school zat, beschouwde ze Adora nu al als haar lievelingspaard nadat ze enkele lessen met haar had gevolgt. Het was natuurlijk jammer dat ze geen eigen paard had nu ze op zo'n school zat maar het was niet zo dat ze barstte van het geld.

Even later liep ze met Adora aan de teugels de buitenbak binnen die momenteel leeg was. "Oké, meisje, zullen we dan even aan de slag?" praatte ze zacht tegen de merrie die geduldig stil stond toen Lindsay opsteeg.
Na even haar voeten goed in de stijgbeugels geplaatst te hebben, spoorde ze Adora aan en stuurde haar naar de hoefslag.

[To Be Continued]

Alaïs liep met Owaen naast haar richting de buitenbak. Binnenkort zouden ze een wedstrijd hebben en ze vond het verstandig om met Owaen nog wat basis oefeningen door te nemen. Het was niet dat ze op het laatste moment ging trainen, het tegendeel was waar. Alaïs had haar al vanaf haar 3e levensjaar dressuurgeoriënteerd gereden. Maar oefening baarde immers kunst en zelf kon ze niet ontkennen dat ze de laatste dagen een paar onderbuikkriebels had gevoeld. Zelf wist ze wel waarom, het was meer dan 2 jaar geleden dat ze voor het laatst een wedstrijd gereden had. Maar dit was nu en de vrolijke, energieke merrie naast haar was geen Aethan.

Alaïs haar blik gleed bedachtzaam naar de buitenbak die ze met elke stap dichterbij zag komen. De stappende fries met zijn of haar ruiter was haar niet ontgaan en een vluchtige glimlach gleed over haar lippen. Ze vond het niet erg om de bak met iemand anders te delen, deze was zowiezo groot genoeg om elkaar niet in de haren te zitten. En daarnaast gaf ze de amazone groot gelijk, het weer was goed genoeg om buiten te rijden. Windstil en het was niet al te koud.

Zodra zij en de merrie de buitenbak betraden leidde ze haar naar het midden, weg van de hoefslag om haar daar halt te houden. Terwijl ze zich omdraaide en met haar andere hand de teugels van Owaen vastpakte liet ze haar blik even rusten op de Fries en het meisje. Een vriendelijke glimlach kruiste haar gezicht ook al was ze er niet zeker van dat het meisje het opmerkte. Ondertussen gleed haar blik weer naar Owaen's zadel om de beugels rustig naar beneden te leggen en ze te controleren. Even liet ze de teugels van de merrie los om haar na te singelen en haar zachtjes op haar hals te aaien. Hierna legde ze de teugels van de merrie verder naar achter en zette ze haar voet in de stijgbeugel om op te stijgen en zichzelf zachtjes weer te laten zakken in het zadel. Terwijl haar andere voet de andere beugel moeiteloos vond, pakte ze Owaen's teugel op. Het was tijd om te werken. Alaïs blik gleed vluchtig rond op zoek naar de Fries, zodat ze haar niet in de weg zou zitten, waarna ze Owaen met haar kuiten zacht aanspoorde tot een stap, richting de hoefslag.

[Lindsay]

Adora liep ontspannen onder haar en Lindsay kon merken dat ze het fijn vond om weer uit de stal te zijn. Ze was in de korte tijd echt helemaal verliefd op de friese merrie geworden die goed naar haar luisterde en die Lindsay helemaal geruststelde. Vanaf deze week zou Lindsay haar vaste ruiter worden, waarover ze bijzonder blij van was geworden.
Het was eigelijk alsof ze een eigen paard had. Niemand anders zou er op gaan rijden en ze zou zelfs deel mogen nemen in de opkomende dressuurwedstrijd was ze erg nerveus over was.
Spelend met de teugels en wat extra beenhulpen, liet Lindsay Adora netjes door de hoek stappen. Toen ze met een glimlachende zucht kort met haar ogen door de bak ging, merkte ze dat ze niet meer alleen was en er een meisje op een lichtkleurig paard was bij gekomen om te rijden.
Ze stak iets twijfelend haar hand op naar haar, niet wetend wat ze nu zou moeten doen. Een gesprek aangaan of gewoon doorrijden en concentreren op Adora. Ze beet kort op haar lip, wetend dat ze bijna niemand kende en het geen kwaad kon om aardig te zijn tegen vreemden. Het meisje zag er aanspreekbaar aan en niet bepaald onaardig. Ze liet Adora halt houden en toen het meisje dichter bij kwam, stak ze nogmaals haar hand op "Hoi" merkte ze iets onzeker op, terwijl ze Adora verveeld op het bit hoorde kauwen.