|
Post by Ashton on Jan 20, 2008 10:19:51 GMT -5
............Ashton zuchtte. Hij stond aan de linkerkant van zijn paard; Apocalypta en klopte het rustig op zijn hals terwijl Apocalypta rustig wat water uit de rivier dronk met gebogen hals en gesloten ogen. Ashton keek eens rond langs de lange rivier waar vele kringen in waren te zien door de regendruppels die uit de lucht kwamen vallen. Hij haalde toen zijn handen door zijn gitzwarte haren om te voorkomen dat die in zijn gezicht waaiden. Hij droeg zoals gewoonlijk zwart; broek, schoenen, en jack. Hij had felle en lichtte kleuren nooit leuk gevonden. Hij had zijn ogen weer eens op weten te maken met zijn creativiteit en zijn eyeliner. Maar dat was niet waterproof, waardoor het door de regen dus was doorgelopen en zijn wangen nu zwarte strepen vanaf zijn ogen bevatte. Ashton deed geen moeite het weg te vegen, want dat zou het effect alleen maar erger maken. Hij snoof eventjes en keek nogmaals eens naar zijn -nog steeds- uit de rivier drinkende Athalkete hengst, Apocalypta.
|
|
|
Post by Stella//Inky_x on Jan 20, 2008 10:31:19 GMT -5
Sienna zuchtte diep; dit had zij weer. Dacht ze gezellig een stukje te gaan lopen met haar merrie, begon het te regenen. Nu moest ze ook wel toegeven dat het niet echt een tactische keuze was geweest om haar spijkerrokje en laarzen – zonder hak, dat wel – aan te houden. Het pad dat Sienna volgde raakte door de regen modderig en bij iedere stap gleed ze bijna weg. Een gemakkelijke oplossing zou op Hestia gaan zitten zijn, maar dat kon ze niet doen. Als ze zonder haar cap betrapt werd en haar ouders kwamen erachter… Dan kon ze het leven hier wel vergeten en was ze Hestia nog eens kwijt ook. Ze stopte even met lopen en keek naar de merrie die met haar altijd vriendelijke blik terug keek. Liefkozend streek ze de KWPN’er over haar hoofd. ”Dit doen we voortaan niet mee zo hè?” ze grijnsde erbij, ook al was de situatie in werkelijkheid nu niet bepaald grappig. Na de korte pauze begon ze weer met gepaste voorzichtigheid te lopen. Het pad raakte steeds glibberiger en het koste Sienna nu al haar aandacht om overeind te blijven.
|
|