I wonder [Dominique]

[To Be Continued]

Alaïs maakte Owaen's halstertouw vast aan één van de ijzeren ringen die voor de gelegenheid aan de muur geplaatst waren. Haar schoollessen waren nog maar net 10 minuten afgelopen en misschien, heel misschien had ze haar huiswerk eerst moeten maken. Naja, niet misschien, verbeterde ze zichzelf in gedachten. Ze had over haar huiwerk gebogen moeten zitten. Maar ze had haar laatste les in het lokaal gehad dat uitzicht had op de stallen. Af en toe had ze gehinnik gehoord of een paard gezien dat over het erf van de stallen werd geleid. Langzamerhand gleden haar gedachten weg en voor ze het wist was ze haar boek voor haar vergeten en begonnen haar handen te jeuken om haar spullen in te pakken en als eerste de klas uit te schieten. Maar het had nog 30 lange minuten geduurd voordat ze eindelijk met een geluidloze indianenkreet de klas kon verlaten. Een marteling.

Alaïs haar blik gleed naar Owaen en ze aaide de merrie met een glimlach over haar hals. School moest ze voor nu maar uit haar hoofd bannen, ze wilde rijden! Rustig draaide ze zich om om zich te bukken naar haar poetskist, die al open stond, en er haar rosborstel uit te halen.

[Nemesis // Domino]

Met Neve aan de hand had ze al de nodige rondjes gestapt, nu pas was de merrie enigszins gekalmeerd. Met haar drukke goudbonte liep ze nu naar de poetsplaats, ze zou Neve zorgvuldig borstelen, en dan maar eens zien wat ze daarna zou doen, afhankelijk van Neve's geestelijke gesteldheid. Met de op ontploffen staande merrie naast zich stapte -en dribbelde- ze de poetsplaats op. Meteen schoot Neve's hoofd omhoog, mens! Paard! Poetsspullen! Ijzeren ringen! Beweging! Met al haar gewicht -niet zo bijster veel, maar ja- hing Domino aan Neve's halster, wat vloeken inslikken. "Laat dat nou, Neve!" sprak ze toch nog zacht tegen het paard. Neve stond weer stil en keek met argusogen naar alles, en Domino maakte daar dankbaar gebruik door een soepele, losse knoop te leggen in het halstertouw, eentje die in no time weer los was, indien mogelijk.

[To Be Continued]

Alaïs legde haar hand op Owaen's schoft om deze zacht te kriebelen. De merrie was gek op aandacht en knuffelen, maar zeker ook op poetsen. Een glimlach gleed over haar gezicht en ze zette de roskam linksboven op haar hals. Net toen ze van plan was om te beginnen hoorde ze een hard hoefgekletter. Een geluid wat haar verraste. Met een ruk gooide Owaen haar hoofd op daar ze even verrast leek te zijn van het geluid als Alaïs. "Ssssst meisje." In een snelle reactie legde ze haar vrije hand op Owaens hals. Voor even bleef de merrie met haar hoofd omhoog staan maar na de paar momenten ontspande ze en liet ze haar hoofd weer zakken. "Juist, zo moet het." Met een gerustellende toon bleef ze tegen de merrie mompelen terwijl ze haar roskam weer omhoog bracht naar haar hals.

Ondertussen gleed Alaïs haar blik naar de goudbonte merrie die haar entree had gemaakt net als het meisje. Het wantrouwen van de merrie was in haar houding en haar ogen af te lezen en het leek wel alsof ze verwachtte dat er elk moment iets tevoorschijn zou kunnen komen dat haar opeens zou bespringen. Ze liet haar ogen van de merrie afdwalen naar haar eigen merrie en begon met cirkelvormige bewegingen haar hals te roskammen, richting haar lichaam.

[Nemesis // Domino]

Kalm praatte ze in op haar merrie, totdat die enigszins ontspande. Nog steeds vlogen Neve's oren alle kanten op, stond ze klaar om weg te springen, maar haar hoofd hing wat lager, en ze leek wat opener te zijn voor de omgeving, eindelijk ervan overtuigd te zijn dat bijvoorbeeld de ijzeren ringen niet beten. "Braaf meisje, zie je wel dat het niet eng is. Kijk maar goed, het bijt niet, echt niet" bleef Domino praten, geruststellend de merrie aaiend, af en toe een stukje appel aanbiedend. Eindelijk stond Neve helemaal stil.

"Hallo" zei Domino tegen de andere vrouw, ze kon eindelijk haar aandacht op andere dingen richten -nou ja, deels dan- dan op Neve.