|
Post by Stella//Inky_x on Jan 20, 2008 8:42:46 GMT -5
Sienna stond in de stal van haar nog jonge merrie Hestia. Het dier had haar met een vrolijke bries begroet en stond nu nieuwsgierig rond te kijken; wat gingen ze doen? Sienna streek Hestia over haar hals heen en glimlachte. Zacht sprak ze tegen de merrie, iets wat ze altijd deed als ze in de buurt van paarden was. Zeker als het haar eigen paard was, zoals in dit geval. In alle rust pakte Sienna het halster van de haak die op de deur hing. Het halster was van leer, met bont achter de oren en op de neus. Het was misschien niet het aller mooiste halster, maar haar merrie kreeg teninste geen plekjes op haar hoofd. Hestia was daar nu juist zo gevoelig voor. Nog met dezelfde rust schoof ze het halster om Hestia's hoofd. Deze bleef braaf staan en keek vrolijk naar wat Sienna allemaal aan het doen was. Ze maakte de klip van het halster vast om vervolgens peesbeschermers, strijklappen en springschoenen om de benen van de merrie vast te maken. Vervolgens leidde ze het dier door middel van het halstertouw haar stal uit.
De bestemming was de paddock. Vandaag had Hestia haar rustdag, dan mocht ze altijd even los of ging Sienna met haar wandelen. Het was vrij koud, als ze uit ademde waren er kleine rook wolkjes zichtbaar. Ze opende het hek en leidde Hestia zorgvuldig de paddock in. Deze hief haar hoofd en keek even rond. Sienna grinnikte "Je bent braaf, dat weet je." daarna draaide ze zo dat zij en Hestia's hoofd naar het hek gekeerd waren. Dan maakte ze Hestia's halster weer los en stapte de paddock uit waarna ze het hek dicht deed. Het eerste dat de merrie deed was rollen om vervolgens op te staan en gelijk al bokkend weg te springen. Hestia had een stabiel karakter en was een engeltje, maar als het koud was en ze stond in de paddock dan had ze altijd van dit soort uitspattingen. Sienna haalde een pluk kuil wat ze in de paddock gooide en keek dan naar de rare capriolen die haar merrie uithaalde.
|
|
|
Post by Admin on Jan 20, 2008 9:00:05 GMT -5
Luke was die middag vrij vroeg al vertrokken met Hurricane. De henst had enorm genoten van de frisse wind op de heide en ze hadden zelfs een nieuw pad ontdekt in het bos. Met een licht glimlach rond zijn lippen, stapte hij met Hurricane onder zich, de manege binnen. Zijn hand klopte lichtjes op de bezwete hals van de hengst om vervolgens hem tot een halt te brengen. "Good boy" mompelde hij tevreden en steeg soepel af. Hij pakte het paard bij de teugels vast en aaide Hurricane over zijn hoofd waarop deze zacht brieste. Luke bond het paard vervolgens vast en zadelde hem vlug, maar zorgvuldig af. Nadat alles terug in de zadelkamer was, verwisselde hij het hoofdstel met een halster en legde tenslotte nog een zweetdeken over Hurricane's rug. "Kom maar, dan kan je nog even opdrogen in de paddock" praatte Luke tegen het paard en leidde hem terug naar buiten. Bij de paddocks aangekomen zag hij dat er al één bezet was met een, vermoedelijk een warmbloed, paard die zich aan het uitleven was. Luke opende de paddock ernaast en klikte het halstertouw los. Op een drafje rende Hurricane naar binnen, direct met zijn neus over de grond om een plekje te vinden voor het rollen. Toen Luke zijn ogen van Hurricane afhaalde merkte hij een ander meisje op, Sienna, hij kende haar wel hoewel zij hem misschien niet. Ze was meestal wel opgebracht als zijn vrienden een gesprek over meiden voerde. Hij bleef even aarzelend staan bij het hek, zou hij naar haar toe gaan en een gesprek beginnen?
|
|
|
Post by Stella//Inky_x on Jan 20, 2008 9:09:50 GMT -5
Hestia kalmeerde na een paar keer heen en weer rennen en ging op een sukkel drafje in de richting van het kuil. Als je Hestia zo zag dan zou je niet denken dat ze zowel dressuur als spring talent bezat. Hestia was geen top paard dat het internationaal goed zou gaan doen, zeker niet, maar toch kon ze aardig leuk lopen en springen. En haar karakter was meer dan geweldig.
Hestia hief ineens haar hoofd en spitste haar oren waarna ze luid hinnikte en ook nog eens haar staart hief. Sienna wist zonder om te kijken al wat er aan de hand was omdat ze het geluid van hoeven achter zich hoorde. Toch draaide ze haar hoofd om te kijken wat - of eerder wie - er aan kwam. Ze meende de jongen eerder gezien te hebben, maar wist verder niets van hem. Hestia bokte hoog en begon aan een extreme reeks bokken. "Ho-ho!" haar stem was streng, maar tevens kalmerend. Hestia werd rustiger en draafde daarna weer terug naar haar kuil waar ze tevreden begon te eten. "Raar beest." mompelde ze, terwijl ze Hestia in de gaten hield. Maar goed dat ze dit niet onder het zadel deed, dan moest ze nodig in de her-opvoeding of was er lichamelijk iets niet goed met haar.
|
|
|
Post by Admin on Jan 20, 2008 11:12:32 GMT -5
Luke plaatste zijn handen in zijn donkere jeans en liep nonchalant Sienna's kant op. Hij was nou niet iemand die gezelschap negeerde en had toch maar de keuze gemaakt om even kennis te komen maken. Luke werd door iedereen altijd als een sociale persoon gezien en het was ongewoon om hem alleen door de gangen te zien lopen. "Hoi" glimlachte hij begroetend toen hij eenmaal het meisje had bereikt en naast haar tegen het hek leundde. Zijn ogen bleven even op de hare ruste, voordat hij ze richting de paddock liet glijden. "Mooie merrie" merkte hij nuchter op en merkte hoe de normaal zo zelfvertrouwde-Luke, niet meer zo veel zelfvertrouwen had.
|
|
|
Post by Stella//Inky_x on Jan 20, 2008 11:24:00 GMT -5
Bij het horen van een ‘hoi’ haalde ze haar ogen pas van Hestia af en draaide ze zich een kwartslag om. “Hoi,” Groette ze vrolijk terug. Ze glimlachte erbij, als in een soort reflex. Vanuit haar ooghoeken hield ze de merrie toch nog even in de gaten. Pas toen bleek dat het dier vandaag niet meer in de stemming leek te zijn voor wilde praktijken, was ze gerust gesteld. Hestia kon veel hebben daar niet van, maar toch was Sienna voorzichtig met de merrie als ze los stond. ”Bedankt, jouw paard is ook niet bepaald lelijk.” grijnsde ze, misschien licht plagerig maar die ondertoon was niet duidelijk hoorbaar. Ze meende ondanks haar toon wel wat ze zei, ze vond het dier dat in de paddock naast Hestia stond zeker mooi. Ze nam hem nog even in zich op, zoekend naar een naam. Ze kon er echter niet op komen, misschien had ze het zelfs nooit geweten. “Trouwens, ik ben Sienna.” besloot ze zichzelf met een glimlach voor te stellen. Sienna kon zich er mateloos aan irriteren als ze iemand eerder had gezien – en zijn gezich had onthouden – en diens naam niet of niet meer wist. Het was een stomme eigenschap, maar ze had hem toch.
|
|
|
Post by Admin on Jan 20, 2008 11:35:30 GMT -5
Eerst merkte Luke dat Sienna's aandacht nog vooral bij haar paard lag, maar toen hij haar opmerking hoorde, verscheen er een vrolijke grijns rond zijn lippen. "Alsof ik je een lelijk paard zou durven te laten zien" antwoorde hij met een speelse ondertoon terwijl hij Sienna ongemerkt in zich opnam. Blond haar, een verblindende glimlach en een onweerstaanbaar lichaam. Hij had het eigelijk wel vaker gezien maar toch verbaasde het hem elke keer dat zulke mooie meisjes dezelfde interesse had als hij. Hij knikte licht toen ze zichzelf voorstelde. "Luke" antwoorde hij op zijn beurt. Hij knikte naar het paard in de paddock "Is ze van jouw?" vroeg hij nieuwschierig.
|
|
|
Post by Stella//Inky_x on Jan 20, 2008 11:40:38 GMT -5
“Achja, je weet het nooit hè?” een speelse grijns sierde haar gezicht terwijl ze haar blik even op het paard in de andere paddock liet rusten. Ze was altijd al gek geweest op witte- en schimmelkleurige paarden. Ze hadden iets sprookjesachtigs, en ze vond ze op hetzelfde moment ook een enorme kracht uit stralen. Of althans, de meeste dan.
Toen hij zich voorstelde knikte ze even, dacht weer na. Nee, die naam had ze echt nooit eerder gehoord. Het bleef haar op de een of andere manier frustreren. Haar blik ging na zijn vraag even over de merrie heen, waarna ze iets trager dan normaal knikte. “Ja, Hestia is van mij.” ze glimlachte erbij. Bij het horen van haar naam keek de merrie even op, maar al vlug was haar aandacht weer bij het kuil. “En is die schoonheid daar van jou?” informeerde ze dan ook maar even.
|
|
|
Post by Admin on Jan 20, 2008 11:47:04 GMT -5
Toen Sienna zich op de warmbloed in de paddock richtte en deze even hun richting opkeek, zag hij ook Hurricane kijken, waarschijnelijk een beetje verontwaardigd dat ze niet bij zijn paddock stonden. Bij haar vraag antwoordde hij met een knikje "Ja, ik kreeg Hurricane toen ik nog jong was. Het is een Andalusier hengst, zoals je misschien al had opgemerkt" verduidelijkte hij. Hurricane en Luke hadden niet direct de band gekregen die ze vandaag hadden. In het begin was Hurricane extreem koppig en had geen plezier om voor hem te werken. Maar nadat Hurricane een maand daarna ernstig ziek was geworden, waren ze naar elkaar toegegegroeit en sindsdien waren ze de beste maatjes geworden. De hengst was zijn alles.
|
|
|
Post by Stella//Inky_x on Jan 20, 2008 11:53:16 GMT -5
Ze moest grinniken toen ze de hengst zo verontwaardigd zag kijken. Zonder twijfel bezat het dier een geheel eigen karakter, iets wat ze altijd kon waarderen in een paard. Sienna knikte even, dat het een Andalusiër was had ze gezien, dat viel niet te missen. ”Mazzelaar” ze glimlachte opnieuw. Zijzelf had eigenlijk ook niet te klagen, ze kon zich geen beter paard dan Hestia wensen. Ze hadden een sterke band opgebouwd en konden met elkaar lezen en schrijven. Die klik was er altijd al geweest, al vanaf de eerste paar dagen dat het dier op de wereld had gestaan en eigenlijk nog full-time bij haar moeder had gestaan. Dat deed haar even aan haar ouders denken, ze had al een tijd lang niets van hen gehoord. Ze hadden het vast weer druk. Na dat Sienna hier op school was gekomen, was de drukte op het werk van haar vader alleen maar toegenomen. Zelfs haar moeder schoot nu af en toe bij om haar man te ontlasten in het werk. Gelukkig had zij er geen last meer van, ze zat nu hier en hier had ze het goed naar haar zin.
|
|
|
Post by Admin on Jan 20, 2008 12:53:37 GMT -5
"Dat vertel ik mezelf elke dag" zei hij glimlachend. "Maar jij moet ook niet klagen. Je hebt een prachtig paard en je zit op een leuke school, toch?" meende hij terwijl hij kort naar haar opzij keek en haar een positieve knipoog. Hij dacht daar nou eenmaal zo over wanneer hij zich niet zo goed voeldde, en zodra hij aan Hurricane dacht dan voeldde hij zich direct weer helemaal vrolijk. Sienna leek ook een hechte band met haar warmbloed merrie te hebben, dat had hij bijna direct kunnen zien aan de manier waarop ze glimlachend naar haar merrie had staan kijken toen hij was aan komen lopen.
|
|
|
Post by Stella//Inky_x on Jan 20, 2008 13:12:19 GMT -5
Sienna werd verrast door een hete adem in haar hals. Ze grijnsde breed en wist dat haar merrie zich met het gesprek kwam bemoeien. Hestia bleef bij het hek staan en keek nieuwsgierig voor zich uit. Even streek ze het dier over de neus, om haar dan weer met rust te laten. ”Doe ik ook niet, mij zul je zelden horen klagen over dat soort dingen.” ze sprak de waarheid. Klagen kon Sienna prima, maar over dingen zoals haar paard klaagde ze echt zelden. Zijn positieviteit deed haar glimlachen. Het ontbrak haar zelf niet aan positieviteit, maar toch neigde ze soms naar een iet wat negatieve benadering van dingen. Dat had ze duidelijk van haar moeder geërfd, die bekeek dingen werkelijk altijd van de negatieve kant. Gelukkig was ze niet zo erg. Er viel een stilte waar ze niet helemaal goed mee om kon gaan en waardoor ze zichzelf geen bepaalde houding wist te geven. Sienna sprak graag en vond het gezellig om onder de mensen te zijn. Toch was zij niet het type dat altijd maar nieuwe gespreksstof bleef aandragen. In tegendeel. Zeker bij mensen die ze nog niet goed kende was dat haar zwakste vlak.
|
|
|
Post by Admin on Jan 21, 2008 5:44:18 GMT -5
Toen er een korte stilte viel, ging Luke even kort door zijn haar. Even liet hij zijn gedachtes afdwalen naar Hurricane die over de rand van de paddock keek naar de weilanden die verderop lagen. Al snel richtte hij zijn aandacht weer op Sienna en hij wist zich in te houden om niet zo nieuwschierig naar haar leven te vragen. Het was een slechte gewoonte van hem om dat te doen en dat wist hij goed. "Zit je al lang op DBS?" vroeg hij toen toch maar. "Ik was in het begin niet zo heel erg enthousiast toen mijn ouders me zomaar naar een kostschool wouden sturen. Maar toen ik hier eenmaal was, heeft het wel mijn ogen geopend. Het leven is gewoon zo anders dan dat je gewoon thuis zou wonen. Vind je niet?" begon hij te praten, zijn ogen naar voren gericht terwijl hij af en toe vanuit zijn ooghoeken naar SIenna keek.
|
|
|
Post by Stella//Inky_x on Jan 21, 2008 9:17:15 GMT -5
“Al vanaf de eerste klas. Jij?” Was haar antwoord en tevens terugkaatsing van zijn vraag. Daarna begon hij aan enkele zinnen waar ze naar luisterde. ”Klopt.” knikte ze instemmend. Het leven hier was inderdaad compleet anders dan het leven thuis. Het was enorm wennen voor haar – en waarschijnlijk ook voor ieder ander – geweest, maar nu voelde ze zich hier prima thuis en wilde ze niet anders meer. ”Ik wilde altijd al naar deze school, een nichtje van me heeft hier ook gezeten en was er altijd heel positief over.” ze grinnikte even. Ze had veel moeite moeten doen om haar ouders over te krijgen, die wilden helemaal niet dat ze naar deze school ging. Uiteindelijk was het haar gelukt, en ze was blij toe. ”Waar kom je eigenlijk vandaan?” vroeg ze nieuwsgierig. Mensen die hier op school zaten kwamen werkelijk uit alle uithoeken van de wereld. Juist dat was een van de dingen die Sienna zo leuk vond aan deze school: al die verschillende culturen bij elkaar. Alhoewel, Amerika kon je nu niet echt een land met een cultuur noemen. Het bestond meer uit veel bij elkaar geraapte culturen. Toch hield ze van Amerika, ook al had het ook zeker zijn foute dingen.
|
|
|
Post by Admin on Jan 21, 2008 13:48:18 GMT -5
"Ja, ik ben hier ook al sinds de eerste klas. Hurricane had ik toen ook al gelijk meegenomen, dat vind ik ook één van de fijnste dingen van school, dat je je eigen paard zo dicht bij hebt staan" antwoorde hij met een glimlach terugdenkend aan de tijd wanneer hij hier voor het eerst was gekomen.
Hij was toen nog maar 13 en had Hurricane nog maar een jaartje. En ondanks dat hij toen nog niet echt wist hoe alles ging, voeldde hij zich wel meteen thuis op de kostschool. Het was natuurlijk een heel ander leven dan dat je die thuis zou ervaren. Elke ochtend wakker worden met je ouders een paar kamers verderop en al de eisen die zij aan je stelden na school. Nee, dit leven was echt wel waar Luke voorkeur aan had.
Bij haar vraag, belandde Luke weer in de realiteit waarop hij haar even in haar ogen keek die hem nieuwschierig aankeken. "Ik kom uit Frankrijk" antwoorde hij "Ik ben echter maar half Frans. Mijn vader was een Amerikaan. Ik ben wel voor een deel opgegroeit in Frankrijk, maar ben daarna verhuisd naar Engeland." legde hij uit en beet even op zijn lip, toen hij terugdacht aan de verhalen die zijn moeder had verteld over zijn biologische vader. Misschien was het wel beter dat hij hem nooit heeft ontmoet. Zijn stiefvader beschouwde hij nu als een echte vader. Zo wou hij het houden.
|
|
|
Post by Stella//Inky_x on Jan 21, 2008 14:30:38 GMT -5
”Dat is wel beter, ik kwam hier zonder paard.” ze glimlachte even. Zij had Hestia niet meteen mee kunnen nemen, ze was hier zonder eigen paard begonnen. Sterker nog, Hestia was nog niet eens geboren toen Sienna hier net begon. Ze was blij dat ze nu zélf een paard had, dan kon je tenminste echt een band opbouwen. Dat speciale kreeg je niet als een paard niet van jezelf was of als je een van de zo velen was die erop reed of ermee omging. Ze knikte even, iets onder de indruk maar liet dat niet merken. Frankrijk, dat was altijd al een land geweest waar ze graag nog eens heen wilde. De taal, de mensen. Het had een bepaald iets dat haar aantrok. Maar dat was allemaal toekomst praat. Voorlopig zat ze hier op school en moest ze haar aandacht op het leren en op Hestia focussen – en natuurlijk haar sociale leven –. De rest was nu nog niet belangrijk. ”Ik kom uit Amerika, Florida om precies te zijn.” ze wist niet waarom maar grinnikte even om haar poging het gesprek op gang te houden. Ze had haar leven lang in een groot huis vlak bij het strand gewoond. Dat was het voordeel als je een vader hard die een goede – maar enorm drukke en veeleisende – baan had. De paarden hadden niet bij huis kunnen staan, dat was wel een groot nadeel geweest. Nu had ze haar paard dichtbij en kon ze haar in de gaten houden als het nodig was. Soms miste ze Florida, maar de meeste van de tijd was ze blij hier te zijn.
|
|